ภาพพจน์

วันนี้ทำเรื่องหน้าอายขึ้นระหว่างเรียน

คือ การ เรอ เสียงดังมากกกกกก

ใครจะไปคิดว่ากะเรอเบาๆมันดันออกมาเสียงดัง

ภาพพจน์ที่สร้างมาแทบตายร่วงเป็นผง

พูดถึงภาพพจน์ก็เป็นสิ่งสำคัญ

แต่ทำไมเราถึงให้ความสำคัญกับมันขนาดนั้นล่ะ

อาจเป็นเพราะว่าคนเราไม่มีความมั่นใจในตัวเองมากพอ

ที่จะเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองต่อสาธารณชน

จึงจำเป็นต้องสร้างภาพพจน์ขึ้นมา

เหมือนเป็นชุดสูทตัวเก่งที่ต้องใส่ออกสังคมทุกครั้ง

เมื่อกลับบ้านก็ถอดมันแล้วโยนลงตะกร้าไป 

พรุ่งนี้ออกไปไหนค่อยหยิบมาใส่ใหม่

แต่กลับคนที่บ้านนั้น ภาพพจน์หายไป

กลายเป็นความเคยชินจนละเลยบางอย่างไป

ความเคารพซึ่งกันและกัน

ความเอาใจใส่ เห็นอกเห็นใจ

เริ่มจะเลือนลาง ลดน้อยลงทุกทีที่สนิทและใกล้ชิดกันมากขึ้น

หยุดสร้างแต่ภาพพจน์ภายนอกต่อสังคมเพียงอย่างเดียว

แล้วหันมาหาและปฎิบัติต่อคนในบ้านเหมือนอย่างคนนอกในสังคมบ้าง

ช้างแพนด้า

ช้างแพนด้า- วังช้างอยุธยา เกาะกระแสแพนด้าฟีเวอร์ 

ให้ควาญนำสีขาวมาทาตัวพลายพันล้าน ช้างวัย 5 ปี จนกลายเป็นช้างแพนด้า 

สร้างความฮือฮาแก่ผู้พบ เห็นและนักท่องเที่ยวไปอีกแบบ

นี่เป็นข่าวที่เพิ่งได้ไปอ่านเจอในเวปไซค์หนึ่ง

ทำให้รู้สึกว่า "เป็นบ้าอะไรกันไปแล้วหรือเปล่า"

ประเด็นที่ว่า คนไทยให้ความสำคัญกับแพนด้ามากกว่าช้างไทยนั้น

มีข้อถกเถียงมานักต่อนักแล้ว ซึงทำให้เกิดกระแสออกมาได้พักหนึ่ง

แต่ดูเหมือนว่า คนไทยจะให้ความสำคัญกับแพนด้ามากกว่า

ช้างไทยจึงต้องแปลงร่างกลายเป็นแพนด้า 

เพื่อเรียกร้องความสนใจของคนไทยที่รักแพนด้าทั้งหลาย

น่าสงสารเจ้าช้าง ที่ต้องละทิ้งความเป็นตัวของตัวเอง

เพื่อให้ใครสักคนหันมาสนใจ. . . .

ปล.พอดีอ่านเจอตะกี้แล้วแบบว่าไม่อัพอีกรอบไม่ได้แล้ว !!

พักร้อน

เมื่อสองวันที่่ผ่านมา ป่วย อย่างที่ไม่ได้ป่วยมานาน

จริงๆแล้ว เรื่องการเป็นหวัด เป็นเรื่องปกติสำหรับเราอยู่แล้ว

แต่คราวนี้มีอาการไข้ขึ้นสูงและขึ้นๆลงอย่างแปลกประหลาก

จามจนรู้สึกจะอ้วก เจ็บคอ เจ็บลิ้น หายใจลำบาก

ทำให้คิดว่า เราจะเป็นไข้หวัดใหญ่ 2009 หรือป่าวนะ

อาจจะเป็นเพราะกระแสของโรคที่กำลังมาแรง 

ทำให้เรานึกไปถึงมันได้อย่างง่ายดาย

แต่การป่วยก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องไม่ดี

การป่วยทำให้เราได้ หยุด ได้ พักผ่อน

เหมือนเป็นการบู๊คเครื่องตัวเองใหม่เวลาโดนไวรัส

ซึ่งทำให้ให้เราหัวโล่งขึ้นและสามารถทำอะไรได้มากขึ้น

ถึงตอนนี้จะยังไม่หายสนิท ยังมีอาการอ่อนเพลียบ้าง

แต่ก็รู้สึกดีขึ้น คิดอะไรได้มากขึ้น 

ถึงแม้เรื่องที่คิดอาจจะไม่เกี่ยวกับการเรียน การงาน

บางครั้งคนเราก็ดูแลแต่หน้าที่การงาน จนลืมดูแลตัวเอง

หากคุณป่วยก็คิดซะว่า หัวหน้าคณสั่งให้คุณไปพักร้อนสักพักก็แล้วกัน

หลงลืม

วันนี้ตอนกลับจากเรียน ก็เดินเข้ามินิมาร์ท

เพื่อจะซื้อน้ำกิน ในขณะนั้นก็คุยโทรศัพท์ไปด้วย

เมื่อหยิบน้ำเสร็จก็เดินออกจากร้าน

พอกำลังจะขึ้้นห้อง ก็มีเสียงเรียก "น้องคะๆ !!"

เราก็หันไปแล้ว นึกขึ้นได้ว่า "เอ๊ยย ยังไม่ได้จ่ายตังค์"

ในตอนนั้นขำตัวเองมากๆ ว่าทำไมถึงขี้ลืมได้ขนาดนี้

แต่จริงแล้วอาจจะเป็นเพราะคนเราไม่สามารถ

ทำอะไรหลายๆอย่างได้พร้อมกันก็เป็นได้ 

และเมื่อสถานการณ์บังคับให้เราต้องทำหลายอย่างพร้อมกัน

ก็คงทำให้เราทำหนึ่งในหลายอย่างพลาดไป 

เหมือนกับคอมพิวเตอร์ที่กำลังช็อต เนื่องจากโดนสั่งงานมากเกินไป

ไม่แปลกเลยที่เหตุการณ์คุยโทรศัพท์ในขณะขับรถจึงเกิดอุบัติเหตุบ่อย

เป็นเพราะว่า สมองของเรา คงจะเหนื่อยเกินไปสำหรับการดูแล

กิจกรรมหลายๆอย่างพร้อมกัน ทำให้เกิดความเหนื่อยล้า

จนเป็นเหตุให้เกิดอุบัติเหตุไปจนถึงโรคภัย

น่าสงสารที่สมองของใครหลายๆคนไม่ค่อยได้พักผ่อน

ทุกคนต่างก็คิดว่า เวลาไม่เคยคอยใคร 

และทำกิจกรรมหลายๆอย่างเพื่อไม่ให้เสียเวลา

แต่หากรู้ไม่ว่า คุณได้ทำให้สิ่งที่จะอยู่กับเราไปจนตาย 

เหนื่อยล้าและอ่อนแรงลงทุกวัน

ละเมอ

เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าเวลาหายไป

นั้นแสดงว่า เรากำลังอยู่ในช่วงเข้าญาณแบบไม่รู้ตัว

มันจะเป็นความรู้สึกคล้ายๆกับเวลาเราคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

แล้วทำให้รุ้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็ว

ทำให้คิดว่าแล้ว การหลับลึก ล่ะ

การหลับลึกมักจะเกิดขึ้นหลังจากที่เราหลับไปแล้ว 90 นาที

ซึ่งการหลับลึกมีส่วนดีในเรื่องของการฟื้นฟูร่างกาย จิตใจและผิวพรรณ

แต่การหลับลึกประเภทที่ว่า "ละเมอ" ล่ะ

ถือว่าเป็นเรื่องที่น่ากลัว ที่คนเราทำอะไรบ้างอย่างออกมาในขณะที่ไม่รู้ตัว

การละเมอ จัดเป็นโรคอย่างหนึ่ง ซึ่งผู้ป่วยจะทำพฤติกรรมบ้างอย่าง

ในขณะที่อยู๋ในภาวะหลับสนิท ซึ่งเหมือนผู้ป่วยตื่นมาก็จะจำอะไรไม่ได้เลย

มีการละเมอเกิดขึนมากมาย แต่ที่ดูจะอันตรายที่สุด คือ

การละเมอ ฆ่าคน

จะเป็นอย่างไรหากเมื่อเราตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองฆ่าใครบางคนไปแบบไม่รู้ตัว

คงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ มีคนที่มีอาการอย่างนี้อยู่มากในสหรัฐฯ

แต่อะไรเป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดสถานการณเช่นนี้ล่ะ

ความกดดันต่อสังคม ?

ความเครียดต่อการงาน ?

เราไม่อาจสรุปได้แน่ชัด เนื่องจากผู้ต้องหาหลายคน

มีเหตุจูงใจมากพอในการฆาตกรรม

แต่ก็มีอีกหลายคนอ้างว่าตนเองนั้นไม่รู้เรื่อง 

และ ไม่รู้จักคนที่ตนเองฆ่ามาก่อน

ทำให้คิดว่า หากเป็นตัวเราเองล่ะ เราจะอธิบายว่าอย่างไร  

ซ่อนแอบ

เมื่อพยายามค้นหา กลับหาไม่เจอ

แต่เมื่อปล่อยให้มันหายไป มันกับกลับมา

เรื่องแบบนี้คงเกิดขึ้นบ่อยๆกับหลายคน

บางครั้งมันก็ทำให้คิดว่า น่าเบื่อจริงๆเลย

เพราะหลายๆครั้ง ที่กำลังปล่อยให้มันไป

มันมักจะกลับมาหาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว 

ทำเอาเก็บรายละเอียดการกลับมาของมันไม่ทัน

จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

ทำเอาเหนื่อยจริงๆ กับการคิดหาไอเดียใหม่ๆ 

เหมือนเป็นการเล่นซ่อนแอบกับความคิดอย่างไงอย่างงั้น

ขึ้นอยู่กับสถานการณ์

ซ้ำกันไม่ดีอย่างไร

เป็นคำถามที่ได้รับจากอ.มาตอนเรียน

สำหรับเราแล้วคิดว่า ขึ้นอยู่กับสถานการณ์มากกว่า 

ถึงแม้ว่าอาจารย์อาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่อยากจะสื่อความหมายก็ตาม

ใช่ ! ซ้ำกันมีดีในแง่ก็ของเป็นกลุ่มก้อน 

ทำให้สิ่งนั้นดูมีคุณค่ามากขึ้น 

ทำให้รู้สึกที่อยากจะเข้าไปค้นหามากกว่ามีอยู่เพียงหนึ่ง

แต่ รู้สึก ไม่ !!  เมื่อมันซ้ำกันจนไม่มีทางเลือก

ไม่รู้สิ นี่อาจจะเป็นความคิดส่วนตัวที่ไม่ได้บังคับให้คิดเหมือน

หรือรู้สึกว่าดีแล้วคล้อยตามขนาดนั้น

แต่อยากจะบอกเฉยๆว่า ในความรู้สึกบางอย่างแล้ว

ก็ไม่มีใครอยากซ้ำกันมากจนเกินไป ไม่ใช่ในแง่ของของสะสม

แต่หมายถึงเรื่องทั่วไปมากกว่านั้น

ถ้าเราเดินถนนแล้วเจอคนแต่งตัวซ้ำกับเรา

เพียงแค่ 1 ก็คงเริ่มรุ้สึกไม่ได้

แล้วถ้าเจอมากกว่านั้นล่ะ !!! 

เราไม่ได้ดื้อรัน หรือ อะไร เพียงแต่คิดว่า ซ้ำกันก็มีทั้งดีและไม่ดี

ขึ้นอยู่กับกรณีเสียมากกว่า   ^^

ตลาดนัด

วันนี้ได้ไปเดินตลาดนัดธรรมศาสตร์

สิ่งที่ได้ติดไม้ติดมือกลับมามากที่สุด 

คงจะหนีไม่พ้น ของกิน !!

ไม่ว่าจะเดินตลาดสักกี่ครั้งก็มักจะซื้อของกินมาเยอะเกินไปทุกที

และก็ต้องมานั่งเสียดายตอนหลังว่า ไม่น่าซื้อมาเยอะเลย

ทำให้คิดว่าการระงับ ความอยาก นี้มันยากจริงๆ

และเข้าใจว่าทำไมคนเราถึงได้ตกเป็น ทาส การบริโภคนิยมได้อย่างง่ายดาย

เพราะมนุษย์มีความอยากที่ไม่สิ้นสุด และจะพยายามที่จะระงับมันอยู่ตลอดเวลา

การจะหยุดนั้นดูจะเป็นเรื่องยากไปแล้ว

หากยังมีสิ่งยั่วยวนจิตใจเราอยู่มากมายขนาดนี้

ทั้งโฆษณาที่มีออกมาอย่างครึกโครม ไม่รู้จักหยุดหย่อน

หรือห้างสรรพสินค้าหรือแหล่งบันเทิงที่ตั้งหลาอยู่ทุกหนแห่ง

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเกิด เหตุร้ายหรือคดีต่างๆ อยู่ทั่วไปด้วย. . .

ความเชื่อ

ตอนนี้กำลังศึกษาเรื่อง เลข 13 (เพราะคิดว่าจะเอาไปทำงานถ้ามันผ่าน)

ทำให้รู้เรื่องราวต่างๆมากมายเกี่ยวกับมัน

ตั้งแต่ความเป็นมาในหลายรูปแบบ

จนถึงเรื่อง ความโชคร้าย ที่เกิดจากเลข 13

ซึ่งก็ถือเป็นความเชื่อในอีกรูปแบบหนึ่ง โดยเริ่มต้นจากชาวตะวันตก

และในที่สุดความเชื่อนี่ขยายวงกว้างขึ้นเรื่อยๆจนล่ามเข้าสู่เอเชีย

ทั้งๆที่ในสมัยก่อนนั้น จีน เคยเชื่อว่า 13 เป็นเลขแห่งความโชคดี

แต่ปัจจุบันความเชื่อนี้ถูกเปลี่ยนไปตามความเชื่อตะวันตก

อะไรเป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้น

ความเจริญก้าวหน้าที่ตะวันตกนำมา?

หรือเป็นเรื่องของค่านิยม

ความเชื่อท้องถิ่นถูกความเชื่อของต่างชาติ

เผ่าพันธุ์ที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเราเปลี่ยนและบิดเบือนไป

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความเชื่อเล็กๆน้อยๆ

จากการมองเห็นโดยสายตา 

ก็ทำให้เห็นว่าไม่มีประเทศไหนเป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป

ปัจจุบัน ชาติที่ยังคงดำรงซึ่งความเป็นตัวของตัวเองช่างเหลือน้อยเต็มที

ลูกหลานเราคงดีใจที่ในที่สุด ทุกชาติก็กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน

อย่างนั้นหรือ ?

ปูมะพร้าว

ที่ห้องตอนนี้ มีมะพร้าวอยู่ 2 ลูก

ซึ่งได้มาจากเพื่อนๆเป็นของขวัญวันเกิด

มองเจ้ามะพร้าวสองลูกนี้กี่ที ก็คิดว่า

จะทำยังไงกับมันดี ?

มันจะเน่ารึเปล่า ?

แล้วถ้าจะปอกเปลือกนี่จะทำยังไง ?

ยิ่งมองมันเท่าไหร่ก็คิดว่า ถ้ามันมีตัวอะไรออกมาเหมือนฟักไข่ล่ะ

ตัวอะไรจะออกมา !!  แล้วก็ทำให้คิดถึง ปูมะพร้าว

มันจะมีรูปร่างคล้ายมะพร้าว อยู่ในเกาะเขตร้อน

มีนิสัยรักสงบ เรื่องนี้รุ้มาจากตอนอ่านการ์ตูนแล้วมันพูดถึงที่มัลดีฟล่ะมั้ง

ทำให้คิดว่า นิสัยรักสงบ ของเจ้าปูมะพร้าว

น่าจะเกิดจากความสงบของเกาะนี่รึเปล่า ?

เพราะมัลดีฟได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเกาะสวรรค์นี่นา 

งั้นที่เดี๋ยวนี้คนเมืองที่มีเทคโนโลยีมากมายล้อมรอบต่างเห็นแก่ตัวมากขึ้น

เป็นเพราะว่าเมืองนั้นทำให้เกิดความกดดันและแก่งแย่งกันมากขึ้นรึเปล่า

ทั้งๆที่ เทคโนโลยี ต้องนำมาซึ่งความสะดวกสบายสิ

แต่ดูเหมือนมันกลับทำให้คนเราต้อง ลำบาก ขึ้นเพื่อจะได้มันมา . . .

ของชอบ

การหาของที่เราชอบ 20 ชิ้นนี้ (ที่ต้องรีบหาเพราะจะมาหอนี่แหละ)

ทำให้รู้ว่า ของที่ชอบเป็นการส่วนตัวนั้น 

นอกจากหนังสือ เพลง การ์ตูนแล้ว 

ที่่เหลือ ดูจะเป็น ของกิน ซะส่วนใหญ่

ทำให้คิดว่า แย่แล้ว ถ้ามันเป็นหมวดเดียวกันแบบนี้จะทำไงดี

เลยเริ่มมองเรื่องรอบตัวที่ใกล้เข้ามาอีก

มองเรื่องปกติให้ไม่ปกติดูบ้าง 

ทำให้เห็นว่า เออ เราก็แปลกเหมือนกันนะ

ชอบในสิ่งที่คนอื่นเค้าคนไม่น่าจะสนใจกัน

เช่น ไม้แคะหู  หมอนข้างที่ไม่เคยใช้กอดแต่เอามาปิดตาแทน

(แต่ลืมเอามา เสียใจอะ) 

แต่ถ้าจะให้พูดนะ ความชอบส่วนตัวจริงๆ

ก็คือ ของกิน ทั้งนั้นเลยล่ะ

.​ . . .  - -"

เด็ก-ผู้ใหญ่

ทำไมเด็กถึงชอบกรี๊ด ? และจะกรี๊ดต่อเมื่อมีคนขัดใจ

มันอาจจะไม่แปลกอะไรที่เด็กเล็กๆจะกรี๊ดเพื่อเรียกร้องความสนใจ

ซึ่งอาจจะเป็นเพราะว่า เด็กยังไม่รู้วิธีที่จะร้องขอสิ่งที่ต้องการยังไง

จึงกลายเป็นความธรรมดาไปสำหรับคนทั่วไป

แต่เมื่อผู้ใหญ่หันมาแข่งกรี๊ดกับเด็กล่ะ ?

มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย !! 

เป็นสิ่งแรกที่คิดเมื่อเจอเหตุการณ์นี้เข้ากับตัวเอง

อะไรเป็นปัจจัยให้ผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่าเด็กเป็น20-30ปี

กรีดเสียงร้องแข่งกับเด็กอายุไม่เกิน 5 ขวบ

มันเป็นอะไรที่ทำให้คิดว่า เดียวนี้สังคมมันคงจะแย่เกินไปแล้วจริงๆ

เพราะผู้ใหญ่คนนี้ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดให้เด็กหยุดกรี๊ด

จึงถึงกับต้องกรี๊ดแข่งกับเด็ก ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย

กลับยิ่งทำให้เหตุการณ์แย่ลงไปอีกด้วยซ้ำ

และยังสร้างความรำคาญให้กับบ้านอื่นๆอีกด้วย

มันเป็นเพราะอะไร สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้

เป็นเพราะ เด็ก ที่ไม่หยุดเอาแต่ใจ ? 

ไม่น่าจะใช่ .​.​.​.

หรือ 

เป็น เพราะ ผู้ใหญ่ ที่ไม่ใส่ใจดูแลเด็กคนนี้ ?

       เพราะ ผู้ใหญ่ คนนี้แก้ปัญหาไม่เป็น ?

       เพราะ ผู้ใหญ่ คนนี้เคยได้รับการกระทำเช่นนี้เหมือนกัน ?

คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว แต่ไม่อาจสรุปได้

มันส่วนตัวเกินไปสำหรับการค้นหา 

เพราะเหตุผลที่แท้จริงนั้น คงต้องมาจากปาก ผู้ใหญ่ คนนั้น เท่านั้น

ความโชคร้ายของเลข13

13 เป็นหมายเลขที่บางคนอาจจะกลัวมัน

แล้วทำไมแค่ตัวเลข จำนวนหนึ่งนี้ 

สามารถสร้างความกลัวให้คนได้

ทั้งๆที่มันก็อยู่ของมันเฉยๆ แท้ๆ

บางคนอาจจะบอกว่ามันเป็นตัวเลขแห่งความโชคร้าย

ความโชคร้ายจะเกิดขึ้นจาก 13 ได้อย่างไร

1+3=4 มันไปพ้องกับคำว่า ซี้ (ม่องเท่ง) ของภาษาจีน ?

หรือ จริงๆมันอาจจะมาจาก ซี้ แบบ เพื่อนซี้ ก็น่าจะเข้าท่านะ

เป็นความโชคร้ายของ หมายเลข 13 จริงๆ ที่ใครๆต่างก็กลัวมัน

ทั้งๆที่ยังไม่ทันทำความเข้าใจหรือสัมผัสกับตัวมันเองเลยสักครั้ง

คนเดียวหัวหาย ?

รสนิยมของแต่ละคน ต้องมีความไม่เหมือนกันอยู่แล้ว

แต่ทำไมพอเรามีอะไรที่แตกต่างคนก็มักจะมองว่าเราแปลกประหลาด

ทั้งๆที่ไม่มีอะไรมากำหนด รสนิยม ของแต่ละคนให้เหมือนกันทุกอย่างได้แน่

บางครั้งการแต่งตัวของเรา จะแปลก จะถูกมองว่าแก่ไป หรือเด็กไป

แต่ยังไงมันก็คือความชอบส่วนตัวของเราอยู่ดี

ทำไมเราต้องแคร์กับคำวิจารณ์ของคนที่อาจจะไม่ได้ชอบเหมือนเรา

บางคนสนใจคำพูดของคนอื่นซะมากกว่าความคิดของตัวเอง

เขาเหล่านั้นไม่ทรมานบ้างหรือไง เราสงสัย

หรือว่า ความเหมือนกันในสังคม มันทำให้คนส่วนใหญ่รู้สึกอุ่นมากกว่า

ความอยากสวย เหมือนคนนี้ๆไม่ใช่เรื่องผิดอะไร ใครๆก็มีกัน

แต่ไม่รู้สึกตลกกันเองบ้างหรอที่แต่งตัวเหมือนกันทั้งกลุ่ม 

เดินไปไหนมาไหนด้วยกันก็ออกมาพิมพ์เดียวกันหมด

หรือเพราะว่าความที่มนุษย์เป็นสัตว์สังคมเลยต้องมีอะไรเหมือนๆกัน

เพื่อเป็นการบ่งบอกว่า ฉันเหมือนเธอนะ ขอฉันเข้ากลุ่มด้วย 

. . . . ?

หุ่นยนต์-ตุ๊กตา

ทำไม เด็กผู้ชาย ถึงเกิดมาแล้วรู้ว่าตัวเองต้องเล่นหุ่นยนต์

ทำไม เด็กผู้หญิง ถึงเกิดมาแล้วรู้ว่าตัวเองต้องเล่นตุ๊กตา

ก็แปลกดีนะที่เด็กๆเหล่านี้ รู้ตัวว่าตัวเองต้องเล่นอะไรถึงจะเรียกว่า ผู้ชาย/ผู้หญิง

แล้ว....

ทำไม เด็กผู้ชาย ที่เกิดมาแล้วเล่นตุ๊กตา ถึงถูกกล่าวหาว่า แตกต่าง

ทำไม เด็กผู้หญิง ที่เกิดมาแล้วเล่นหุ่นยนต์ ถึงถูกกล่าวหาว่า แตกต่าง

จริงๆแล้วพฤติกรรมการเลือกที่จะเล่นของเล่น ไม่น่าจะเกิดจากตัวเด็กเอง

แต่น่าจะเกิดจากสภาพแวดล้อม แล้วทำไมถึงต้องเกิดการแบ่งแยก

เราคิดว่า จริงๆแล้ว ลึกๆของทุกคนมีสิ่งที่ตัวเองอยากทำแต่ไม่กล้าจะทำอยู่แน่ๆ

เพราะความกลัวที่จะถูกแปลกแยก ถูกมองว่าแตกต่าง และไม่ยอมรับเข้าสู่สังคมส่วนใหญ่

แต่ปัจจุบันสังคมเปิดกว้าง เลยทำให้คำว่า แตกต่าง กลายเป็นที่นิยมไปหรือเปล่า

สำหรับเรา คิดว่าบางคนเป็นเพราะว่าจะให้ทุกคนมองเห็นตัวเอง เพราะต้องการเป็นที่สนใจ

แล้วนั้นมันจะใช่สิ่งที่เรียกว่า ตัวตนที่แท้จริง แน่หรือ ?

ขี้แพ้ แต่อยากจะชนะ

อาการคัดจมูกเป็นอาการที่ทำให้เหนื่อย

และอาจจะน่ารำคาญสำหรับผู้อื่นและตัวเอง

เพราะว่าเป็นโรคภูมิแพ้จึงทำให้มีอาการคัดจมูก

และมีน้ำมูกอยู่เกือบตลอดเวลาที่อากาศเปลี่ยนแปลง

ไม่ว่าจะเพราะธรรมชาติ หรือจากแอร์ก็ตาม

ตั้งแต่เกิดมาก็มีอาการแพ้ไปซะทุกอย่าง 

ไม่ว่าจะเป็นอากาศ ฝุ่น ทราย ผงฟู ชอคโกแลต

ปลาหมึก ฯลฯ 

แต่เพราะเป็นคนชอบเอาชนะ เลยอยากจะชนะอาการพวกนี้บ้าง

อย่างชอคโกแลตก็กินๆๆๆจนมันไม่แพ้แล้ว อย่างอื่นก็ยังพอสู้ไหว

จะมีก็แต่อากาศนี่แหละนะที่ไม่รู้จะสู้กับมันยังไงดี

บางครังก็นึกสงสารและเกรงใจคนรอบข้างที่ต้องทนกับน้ำมูกและเสียงคัดจมูก

ก็เลยแอบคิดว่า ถ้ามันมีิวิธีอะไรที่ทำให้เสียงเวลาสั่งน้ำมูกนั้นเบา

แต่เราสามารถสั่งน้ำมูกได้เยอะๆ หรือเวลาจะจามแล้วผ้าเช็คหน้า

หรือทิชชูมีตัวดูดเสียงไปได้ก็คงจะดีไม่น้อยเลยล่ะ

ถ้าทำได้ก็คงถือว่าได้ชนะอาการแพ้อากาศแล้วหรือเปล่า ?

เก็บ...

เมื่อเกิดความรู้สึกบางอย่าง

แต่ไม่สามารถเอ่ยถึงได้

โดยปกติก็จะทำให้รู้สึกอึดอัด

แต่บางครั้งการเก็บความรู้สึกนั้นไว้

ก็อาจจะเป็นผลดีมากกว่า

จิ้งจกขาด้วน หางกุด

ที่ห้องมีลูกจิ้งจกอยู่ตัวหนึ่ง เห็นมันออกมาเดินหาแมลงกินเป็นประจำทุกวัน

สักพัก ขาของมันข้างหนึ่งก็หายไป แต่มันก็ยังออกมาเดินโฉบฉายอยู่เหมือนเดิม

ดูมันจะไม่มีปัญหากับขาที่หายไปของมันเลย

แล้ววันนี้มันกลับมาอีกครั้งพร้อมกับหางกุดๆ

สงสัยเหมือนกันว่า ทุกๆวันมันไปเจออะไรมา 

ทั้งๆทีมันก็น่าจะอยู่แต่ในห้องนี้ แต่ทำไมเดียวๆก็ขาหาย หางหาย

แต่มันก็ดูจะไม่สนใจกับอวัยวะที่หายไปเลย

อาจจะเพราะว่ามันสามารถงอกขา หรือหางออกมาใหม่ได้อีกก็ได้มั้ง

ผิดกับคนเรา ถ้าอะไรบางอย่างได้หายไปอาจจะทุรนทุรายรับไม่ได้

กว่าจะทำใจกับมันได้ก็ใช่เวลานาน หรือไม่ต้องจมปลักอยู่กับมัน

สำหรับเราเองก็ไม่ได้ดีหรือปลงได้หรอก 

ถ้าหากต้องสูญเสียอะไรบางอย่างก็อาจจะรับไม่ได้เหมือนกัน

เลยคิดว่าถ้าคนเราสามารถเป็นเหมือนจิ้งจกได้ก็คงไม่เลวเหมือนกันนะ

คิดไม่ออก จะทำอย่างไร

คิดว่าหลายๆคนคงต้องเคยคิดแบบนี้แน่ๆ

เพราะเราเองก็คิดบ่อยๆ 

ตอนนี้อยู่ในช่วงที่ต้องคิดเยอะที่สุดว่า จะเอาหัวข้ออะไรไปเสนอดี

เลยทำให้เกิด เหตุการณ์ที่ว่า คิดไม่ออก ขึ้นมา

เราก็เลยลองคิดๆดูว่าถ้าคิดไม่ออกจะทำยังไงดี

อ่านหนังสือก็แล้ว หาตามเว็บไซต์ก็แล้ว ก็ยังไม่ได้แรงบันดาลใจอะไรออกมาเป็นพิเศษซักที

บางคนบอกว่า ผ่อนคลายซะบ้าง แล้วจะคิดออกเอง

ไม่ใช่เราไม่เชื่อกับคำบอกนี่ แต่เราก็ได้ลองทำดูแล้วก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี 

หรือ ว่าเพราะเรายังมีความคิดอะไรบางอย่างติดอยู่กับความผ่อนคลาย

อาการเหม่อลอย จะเรียกว่าเป็นการผ่อนคลายได้หรือเปล่า

เพราะบางครั้งเราจะคิดอะไรแว่บๆขึ้นมาได้ตอนเหม่อลอย 

หรือว่า จริงๆแล้วนั้นเกิดจากการ เพ้อเจ้อ ของเราเอง

ตกลงจนถึงตอนนี้ เราก็ไม่แน่ใจว่าตกลงแล้ว คิดไม่ออก ต้องทำอย่างไรดี?